25 sierpnia, prawie koniec wakacji. Burzy już praktycznie nie ma, a jak są to łagodne. Tropikalna pogoda już od nas odeszła. Teraz jest czas na zasiadkę na karpie. Przygotowania trwały tydzień. Ulepiłem 2 kg kulek i kupiłem kolejny kilogram. Celowałem w smak truskawki... Jak się potem okazało za dużo tego przygotowałem oraz ryby za bardzo nie chciały podchodzić do truskawki. Ale pod koniec zasiadki, która miała trwać trzy dni... A zresztą, resztę przeczytacie poniżej.
Wywoziliśmy je za pomocą łódki dostępnej na tym łowisku. Wybrałem do łowienia miejsce przy leżącej w wodzie wierzbie, oraz 2 metry od przeciwległego do nas brzegu (rosło tam dużo podwodnych roślin). Były to płytkie miejsca. Okolice wierzby miały około 2 metry głębokości, a ta druga miejscówka nie miała nawet metra. Jednak śladów żerowania karpi nie było widać...
O 19:30 postanowiliśmy przygotować stanowisko i nasze zestawy na noc. Zmieniliśmy przynęty na świeże i usiedliśmy na krzesłach w nadziei, że zaraz któryś z nas dostąpi zaszczytu odjazdu karpia.
Noc była jasna, pełna gwiazd na niebie. Chłodno nie było, jakieś 10 stopni. Od czasu do czasu odezwał się jakiś ptak, a częściej można było usłyszeć świerszcze. Komarów nie było. Ale za to pełno było... nietoperzy. Przy strzelaniu z procy kulkami niektóre z latających ssaków atakowały kulki i zmieniały ich tor lotu.
O północy postanowiłem położyć się spać. No ale... 23:40 odjazd u Bartka. Walka trwa bardzo krótki. Mój kolega przyciąga amura do brzegu, a ja go podbieram ZA PIERWSZYM RAZEM! Zdążyliśmy się już przyzwyczaić, że gdy amur dostrzeże wędkarza, a już co gorsza podbierak wpada w szał i zaczyna uciekać. Ale ten był jakiś inny, szaleć zaczął dopiero na brzegu. Nie mógł spokojnie uleżeć. Wyhaczamy amura, a tu kolejny odjazd u Bartka. Szybko podnosi wędkę i przyciąga rybę do brzegu. Ta już walczyła jakieś 10 minut. Był to mniejszy od swojego poprzednika amur. Obydwa wzięły na kulkę.
Reszta nocy przebiegała spokojnie. Oprócz tego, że odwiedził nas... dzik. Przyszedł, chwile pochrumkał i poszedł dalej. Zwierze było jakieś 20 metrów od nas.
Rano koło 5 zmieniliśmy przynęty na nowe i zarzuciliśmy w te same miejsca. O 8 zaczął wiać silny wiatr i lekko padał deszcz. Wiatr mocno wiał i bardzo przeszkadzał w wędkowaniu, dlatego postanowiliśmy się przenieść na drugie stanowisko, nazwane przez nas "pod drzewem", gdzie mniej wiało. Do tego drzewo ograniczało "wykąpanie" naszego sprzętu przez deszcz. I w tym też momencie zaczęło bardzo mocno wiać. Na szczęście
zdążyliśmy przenieść wszystko, bo nagle zaczęło mocno padać. Gruby i mocny deszcz zrobił swoje. W niecałe pięć minut chodziliśmy po wodzie i błocie, w którym można było podjechać pod same wędki (w razie jakiegoś odjazdu :) ). Na kolejne branie czekaliśmy od północy do 12:30. Właśnie o tej godzinie coś chwyciło mój zestaw. Ryba nie walczyła tak jak amur. Pomyślałem, że może to być jakiś mniejszy karp. Ryba lekko trącała głową na boki. Przy brzegu zaczęła "chodzić" raz w lewo, raz w prawo. Gdy wyciągnąłem ją do powierzchni lekko odjechała ku środkowi stawu. Był to amur sporych rozmiarów - przynajmniej dla mnie. Gdy ryba dała się doholować do brzegu i już nie próbowała uciekać, kolega podebrał ją. Ale ryba wykrzesała z siebie ostatnie siły i wyskoczyła z podbieraka! Pierwszy raz widziałem, żeby amur (i to jeszcze takich rozmiarów!) wyskoczył nad powierzchnię wody (dodatkowo z podbieraka). Ale za drugim razem już nawet tego nie próbował zrobić. Spokojnie dał się zważyć, zmierzyć i sfotografować. Jakby wiedział, że wróci do wody. Tak też się stało. Po szybkiej sesyjce zdjęciowej wrócił do swojego podwodnego domu. Miał 89 cm i ważył 10,50 kg. Medalowa ryba! Cel na 2014 rok w wędkarstwie karpiowym spełniony - ale i tak jeszcze nie spocznę i będę próbował swoich sił przy większych sztukach :)
Niestety, pogoda coraz bardziej się psuła... Z naszej trzydniowej zasiadki zrobiło się 21-godzinne wędkowanie - prawie udany wędkarski big game. Podczas niecałej doby spędzonej na tym łowisku udało mi się złowić amura 10,50 kg i dwie, dość ładne płocie.
Pozdrawiam i dziękuję za przeczytanie artykułu - Kamil S.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz